Ik heb iets gedaan... Iets zot, iets wat een beetje gevaarlijk is maar iets waar ik sowieso geen spijt van ga hebben (hoop ik). Ik heb me ingeschreven om hier te leren duiken en mijn PADI-duikbrevet halen. Volgende week ga ik op 7 dagen alle theorie moeten leren, een hele avond duiken in het zwembad en dan een heel weekend duiken in de oceaan! Ik kijk er zo hard naar uit maar tegelijkertijd ben ik zo zenuwachtig ;-). Ik heb verhalen gehoord van de mensen die de cursus afgelopen week gedaan hebben, en zij hadden een kleine haai gezien in de zee!!!
Iets minder spannend maar wel interessant was ons bezoek aan het taalmonument in Paarl. Met alle studenten Afrikaans voor Nederlandstaligen deden we een uitstapje naar Paarl, een stadje 30 kilometer verderop. Zowel het monument als de omgeving was (wééral) indrukwekkend mooi. Het is absurd hoe duidelijk je, op heldere dagen, de Tafelberg kan zien die gemiddeld zo'n 50-tal kilometer verder ligt. Op onderstaande foto ligt de berg recht boven mijn hoofd, maar je moet wel goed kijken ;-).
Bij deze ook een foto van mijn VCE-klasje. Het gaat iedere week beter in de klas en er zijn zelfs een paar kindjes die echt aan mij plakken (onder andere Giovanni rechts van mij en Raniq, het kleine meisje recht voor mij). Dinsdag speelden we een soort van memory-spel en het niveauverschil is onwaarschijnlijk groot. Sommige kindjes konden direct het juiste Afrikaanse woord met de juiste afbeelding linken, maar sommigen hadden totaal geen idee wat ze aan het doen waren. Het is vooral voor die laatste kindjes niet makkelijk in het klasje en ik heb me een beetje met hun beziggehouden. Wat jullie trouwens niet zien op de foto zijn alle boekentassen die net buiten beeld gegooid zijn, het geduw en getrek dat hieraan vooraf ging, een boze juffrouw die continu aan het roepen was dat de kindjes moesten rechtstaan en lachen en 10 kindjes die niet luisterden en al naar huis zijn vertrokken.
Na een lange en vermoeiende week op de unief was het tijd om onszelf te belonen en een vakantie te plannen. Over enkele weken is het semester hier al halverwege en hebben we dus een weekje vrij. We hebben een roadtrip gepland van de Westkust naar de Oostkust met onderweg mijn bungee-jump (hoera!), een safari, enkele stevige wandelingen en af en toe een strandje. Dat het maar snel september is want onze vorige roadtrip lijkt al zo lang geleden. Weet je wat ook verbazend lang geleden was? Een winetasting! Het was dit weekend dus hoog tijd voor een inhaalbeweging. We zochten en vonden de winetasting van onze dromen: wijn én cupcakes proeven. Beter wordt het niet denk ik dan. Na 4 glaasjes Zuid-Afrikaanse wijn, 4 heerlijke cupcakes en een koffie op het terras met zicht op de Tafelberg hadden we een zaterdag weer goed gespendeerd. (Wij gaan ook regelmatig sporten hier hoor, maar dat is gewoon niet zo boeiend om over te schrijven ;-) ).
In de categorie 'iedere week iets nieuws' heb ik afgelopen week kennis gemaakt met de universitaire acapella-competitie en het plaatselijke rugbyteam. Geen zorgen, ik heb niet meegezongen en ook niet mee gespeeld ;-).
De residenties hier in Stellenbosch hebben vaak hun eigen acapella-koor en de competitie werkt echt met selecties en finales. Het is een serieuze gebeurtenis en mensen staan in rijen voor tickets en goede zitplaatsen. En WAUW, het was zo indrukwekkend en soms emotioneel (écht waar!) om te zien en te horen hoe mooi alle stemmen samen klonken. Nu wil ik ook kunnen zingen... :-(
Er waren mannelijke koren, vrouwelijke koren, gemengde koren, koren met een ingewikkelde choreografie, koren zonder een choreo, medleys, Afrikaanse nummers, bekende nummers... Het was eigenlijk zelfs te zot voor woorden. Ik kan geen video toevoegen hier maar ik zal een linkje op Facebook zetten voor de geïnteresseerden.
De kennismaking met rugby was ook interessant om het zo te zeggen. Onze housemate Brendan speelt in de universitaire ploeg dus gingen wij supporteren en Michael, onze andere housemate, deed zijn uiterste best om ons alles uit te leggen. Tevergeefs natuurlijk... Ik begreep er niks van, het zag er vooral heel pijnlijk uit en het was ijskoud door de wind. Maar (surprise surprise) het uitzicht vanop de rugbyvelden was dubbel en dik de moeite. Gelukkig waren we al eens een keer naar een rugbymatch van Brendan gaan kijken want we hebben hier ook de eer gehad om Bokdag te mogen meemaken. Heel Stellenbosch stond op zijn kop, in elk huis was er een houseparty aan de gang en iedereen was al dronken tegen de middag. Het Zuid-Afrikaanse rugbyteam, de Springboks, (een van de beste teams ter wereld) speelde een match tegen Argentinië. Vergelijk het maar met een match van de Rode Duivels in België: iedereen draagt sporttruitjes en heeft gekleurde strepen op zijn/haar gezicht en iedereen heeft vooral veel eten en drinken bij de hand. Als overduidelijke international begreep ik zowel tijdens Brendan zijn match als tijdens de Sprinboks hun match niks van de regels en was ik vooral onder de indruk van de kracht waarmee sommige spelers neergehaald werden.
Ik kan me hier dus wel nog even bezighouden, zowel met leuke dingen als met schoolwerk. De tests en essays stapelen zich op dus voor onze week vakantie gaan we wel nog hard moeten werken hier. Maar ja, work hard & play hard zeker ;-).
xxx,
JJ