Ik ben er weer! Niet te pletter gestort van de bungeebrug, niet vertrappeld door een olifant in Addo, geen benen gebroken bij het sandboarden, niet verdronken tijdens het kayakken en geen accidenten gehad met de auto! Het was een zalige week, maar we hebben zoveel gedaan dat ik nu een vakantie nodig heb om te bekomen van mijn vakantie.
Zaterdagochtend zijn we vroeg vertrokken en het idee dat we op vakantie gingen maakte het opstaan natuurlijk een stuk draaglijker. Helaas viel het weer nogal tegen want de eerste paar honderd kilometer reden we door de stortregen. Hoe hard Zuid-Afrika de regen ook nodig heeft, ik ben het meer dan beu. We besloten een eerste stop te maken in Hermanus aangezien het hoogseizoen is voor de walvissen en boy, we were lucky! Toen we aankwamen was het net gestopt met regenen maar we wisten niet goed naar wat we juist moesten zoeken. Het is heel erg makkelijk om rotsen en zeewier te verwarren met een walvis, believe me ;-). Maar toch, na een paar minuten intensief naar de zee te turen zagen we opeens overal gigantische walvissen, er zaten er echt suuuuper veel. Sommigen heel ver weg, maar zelfs vlak voor de kust spotten we zeker 8 walvissen die afwisselend met hun hoofd, hun rug en hun staart boven water kwamen. Iedere keer dat we zo'n reusachtig dier zagen, waren we even enthousiast: we riepen en juichten met onze armen in de lucht en ik denk dat ik nog nooit in mijn leven zoveel wow en oh my god heb gezegd dan op dat anderhalf uur op de kliffen. De vakantie was duidelijk goed begonnen!
Door de regen reden we verder naar Mosselbaai waar we het meest fancy appartement ooit hadden (mét zeezicht) voor echt een spotprijsje. Dat is nu het voordeel van op reis gaan buiten het seizoen ;-). Toch zijn er ook nadelen want net omdat deze regio voornamelijk draait op toerisme in de zomermaanden (hier vooral december en januari) staat elk stadje vol vakantiehuizen die nu zo goed als allemaal leegstonden. Ook de restaurants die we passeerden waren leeg of gesloten en er liep geen kat over straat. We besloten dan maar zelf een driegangendiner klaar te maken in onze gastronomisch uitgeruste keuken om te bekomen van de rit en goed uit te rusten voor onze eerste actieve activiteit van de vakantie!
De eerste activiteit op ons druk programma was sandboarden en dat was de max! Ik kan natuurlijk voor geen meter surfen of snowboarden dus ik had verwacht dat ik meer tegen de grond ging gaan, maar al bij al ging het verbazingwekkend vlot. Het enige nadeel: als je naar beneden gaat moet je natuurlijk ook weer naar boven en hier staan helaas geen skiliftjes (wat volgens ons wel een goede investering zou zijn ;-) ). Voor het sandboarden op zich viel dat nogal mee, die heuvel was maar een tiental meters hoog maar voor het bodyboarden (je ligt op je buik op een plank en glijdt naar beneden) moesten we 200 meter omhoog klauteren in de losse zand. Na twee of hoogstens drie keer hadden we het er wel mee gehad, het gedacht alleen al laat ons nu nog steeds puffen en blazen van uitputting.
Na een lunchpauze op het strand kwamen we aan in het volgende spookstadje: Knysna. Iedereen die we advies vroegen over onze roadtrip zei dat Knysna met de lagunes zeker de moeite waard was maar het leek ons eerder een heel artificial en uitgestorven stadje. De Knysna Heads, twee heuvels die een 'poort' vormen naar de oceaan zijn wel prachtig. Ik waande me een beetje in Ibiza met het heldere water, de wilde natuur en de gigantische villa's die her en der gebouwd zijn maar in het algemeen leek het me een stad waar vooral rijke mensen komen wonen wanneer ze op pensioen gaan. Duidelijk voor toeristen was er zelfs een Maasmechelen Village-achtig dorpje gebouwd midden in de lagune met heel Europees aandoende kunstgalerieën, ontbijtbarretjes en restaurants. Vanwege het laagseizoen was dat natuurlijk allemaal gesloten wat zorgde voor een hele rare sfeer.
Na een rustige avond was het weer tijd voor iets actiefs. We reden naar Plettenbergbaai om een grote wandeling te maken op het schiereilandje Robberg. Vanwege het prachtige uitzicht hebben we veel tussenstops gemaakt en uiteindelijk zijn we meer dan 6 uur onderweg geweest! Tegen het einde kwamen we op het mooiste strand ooit. Het water was glashelder en er zwommen zeehondjes in de golven op slechts enkele meters afstand van de kust. Hoewel we er niet op voorzien waren, konden we de verleiding niet weerstaan en zijn we gewoon lekker in ons ondergoed in de zee gedoken. Een foto zegt meer dan duizend woorden dus bij deze:
En toen was het D-Day: de bungee jump. Het was echt compleet gestoord en ik had zo'n adrenalinekick. Op het platform was het grote ambiance en er knalde dancemuziek door de boxen om iedereen op te peppen. Ik voelde me heel relaxed tot ik op het randje van de brug stond en 216 meter naar beneden kon kijken. Het moment dat je springt is écht doodeng en die eerste seconden is het gewon vrije val. Het was zo eng dat ik er zelfs de hik van kreeg. Eens je daar wat hangt te bengelen was het wel gewoon genieten want aan de ene kant had je zicht op zee en aan de andere kant op de bergen. Na de sprong zijn we nog gaan kajakken over de zee en op een rivier. Het zonnetje scheen en een wetsuit huren vonden we te duur dus gingen we gewoon zo! Die rivier bleek wel 20 meter diep en de rotswanden hielden al de zon tegen dus het was natuurlijk ijskoud en iedereen was verkleumd op het einde. Je kan er zeker van zijn dat mijn kaars uit was die avond.
De volgende dagen brachten we door aan de kust. De Indische oceaan, een warm zonnetje en lekker eten (echt de allerbeste tonijnsteak en calamares OOIT!!!) was exact wat we nodig hadden om even te bekomen van onze tot dusver best actieve vakantie. We hebben twee dagen eigenlijk lekker gechilled en echt vakantie genomen. Jasmine en ik zijn gaan paardrijden op het strand (eens een paardenmeisje, altijd een paardenmeisje) en we zijn met z'n allen gaan surfen. Surprise surprise, ik bakte er helemaal niks van maar we hebben ons wel keihard geamuseerd. Ik weet niet waar het aan ligt, maar alle surfmensen zijn zo chill?! Dat wordt dus vanaf nu mijn nieuwste doel: een surfergirl worden. Op de foto's ziet het er bijna echt uit, toch? ;-)
Het verste punt in onze reis was Addo Elephant Park, een beetje boven Port Elizabeth. Zoals je waarschijnlijk al geraden hebt, is dit dé plek om olifanten te spotten. Je kan hier met je eigen auto rondrijden dus hup, JJ achter het stuur en gaan! Helaas waren er in het begin van het park weinig olifanten te zien, maar aan wrattenzwijnen geen gebrek. Addo Wrattenzwijn Park was een betere naam geweest, hoor. We waren zo hopeloos om een olifant te zien dat we letterlijk rechtsomkeer gemaakt hebben en honderden meters zijn teruggereden over het hobbeligste zandpadje ooit omdat we van ver een olifant gezien hadden. Tegen dat we daar waren, was Dumbo natuurlijk al lang terug in de bosjes verdwenen. We begonnen te vrezen dat het geluk niet aan onze zijde stond en we begonnen droomscenario's te verzinnen à la 'Hoe cool zou het zijn dat we straks gewoon een bochtje nemen en dan op een olifant zouden botsen?' Little did we know dat dat scenario werkelijkheid zou worden en dat dat in real life helemaal niet zo cool is?!
In het midden van het park reden we namelijk achter een groen, brak autootje maar toen we een bocht omdraaiden hadden we opeens een andere voorligger. Een gigantische mannetjesolifant (je kon er niet naast kijken...) liep tussen ons en het groene autootje met zijn oren te flapperen. Ik weet niet precies wat flapperende oren betekent in olifantentaal maar het zag er in ieder geval angstaanjagend uit. Ik denk dat het groene autootje deze ontmoeting ook iets te dichtbij vond want de bestuurder begon sneller en sneller van de olifant weg te rijden. Dat was helaas niet naar de zin van deze Dumbo want die zette de achtervolging in! Hupla, als ramptoeristen volgden wij de olifant. Gelukkig voor de groene auto trok het gras in de berm redelijk snelde aandacht van de olifant en staakte hij de jacht. Hoewel het echt een beetje spannend was waren wij wel dik tevreden met een close encounter met Dumbo hehe. Voor de rest spotten we nog hopen zebra's, schildpadden, antilopen, bokken en aapjes.
De laatste stop van onze fameuze roadtrip was Oudtshoorn, een stadje in de middle of nowhere, halverwege tussen Stellenbosch en Port Elizabeth. Gelukkig waren wij stikkapot van onze zalige week want ook dit stadje was zo dood als een pier. Oudtshoorn staat bekend om zijn struisvogels dus natuurlijk kon ik daar niet passeren zonder een lekkere struisvogelsteak te eten. Baie lekker! Voordat we terug richting Stellenbosch reden, hebben we nog een stopje gemaakt op een struisvogelboerderij. Wat een enge beesten zijn me dat seg, zo groot en agressief en nieuwsgierig brrr. De kleintjes zijn dan weer wel om op te eten (niet letterlijk ;-)).
Na de farm begonnen we aan onze terugtocht via Route 62, die blijkbaar wat weg heeft van Route 66. Ik heb Route 66 nog nooit in het echt gezien maar ik ben er zeker van dat 62 niet moet onderdoen. Dit vond ik eigenlijk nog wel een van de hoogtepunten van onze roadtrip want de route is echt zo indrukwekkend mooi! Kilometers lang reden we door de woestijn, door de bergen en door de meest uitgestrekte vlaktes. Urenlang was er niets anders te zien dan een weg voor ons en natuur naast ons. We reden echt door de middle of nowhere (heel letterlijk), we hadden geen bereik op onze gsm's en op 400 kilometer passeerden we maar een handvol dorpjes.
Nu moet ik natuurlijk wel een effort'ke doen om mijn schoolwerk in te halen. Gelukkig is het academiejaar over 5 weken al gedaan hier dus binnenkort wordt het tijd om de volgende vakantie te plannen hihi.
xxx,
JJ